Книга Ёв Cтих 9 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Чаму не схаваныя ад Усемагутнага часіны, і тыя, што ведаюць Яго, ня бачаць дзён Ягоных?

Межы перасоўваюць, гоняць статкі і пасьвяць у сябе;

у сіротаў зводзяць асла, ва ўдавы бяруць пад заклад вала;

бедных спіхваюць з дарогі, усе прыніжаныя зямлі вымушаны хавацца.

Вось яны, як дзікія аслы ў пустыні, выходзяць на дзею сваю, устаючы рана на здабычу; стэп дае хлеб ім і дзецям іхнім;

жнуць яны на полі не сваім і зьбіраюць вінагарад у бязбожніка;

голыя начуюць без покрыва і бяз вопраткі на сьцюжы;

мокнуць ад горных дажджоў і, ня маючы сховішча, ціснуцца да скалы;

адрываюць ад саскоў сірату і з убогага бяруць заклад;

Параллельные места

Другі закон 24:17

Ня судзі навыварат прыхадня, сірату, і ва ўдавы не бяры вопраткі ў заклад;

прымушаюць хадзіць голымі, без адзеньня, і галодных кормяць каласамі;

паміж сьценамі чавяць алей аліўкавы, топчуць у чавілах і прагнуць.

У горадзе людзі стогнуць, і душа забіваных енчыць, і Бог не забараняе гэтага.

Ёсьць сярод іх ворагі сьвятла, ня ведаюць ягоных шляхоў і ня ходзяць па сьцежках ягоных.

На золку ўстае забойца, забівае беднага і ўбогага, а ўначы бывае злодзеем.

І вока пералюбніка чакае сутоньня, кажучы: нічыё вока ня ўбачыць мяне, — і захінае твар.

У цемры падкопваюцца пад дамы, якія ўдзень яны прыкмецілі сабе; ня ведаюць сьвятла.

Бо ім раніца — сьмяротны цень, бо яны знаёмыя з жахамі сьмяротнага ценю.

Лёгкі такі на паверхні вады, праклятая доля ягоная на зямлі, і не глядзіць ён на дарогу садоў вінаградных.

Засуш і сьпёка паглынаюць сьнегавую ваду: так апраметная — грэшнікаў.

Няхай забудзе яго нутроба матчыная; няхай ласуецца ім чарвяк; няхай не захаваецца пра яго памяць; як дрэва, няхай зломіцца беззаконьнік,

які прыгнятае бязьдзетную, якая не раджала, і ўдаве ня робіць дабра.

Ён і дужых зводзіць сілаю сваёю; ён устае, і ніхто ня пэўны за жыцьцё сваё.

А Ён дае яму ўсё для бясьпекі, і ён на тое абапіраецца, і вочы Ягоныя бачаць шляхі іхнія.

Падняліся высока, — і вось, няма іх; падаюць, і паміраюць, як і ўсе, і, як вярхі каласкоў, зразаюцца.

Калі гэта ня так, — хто выкрые мяне за ману і ў нівеч аберне словы мае?

← Предыдущая

Ёв

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода