24
Падняліся высока, — і вось, няма іх; падаюць, і паміраюць, як і ўсе, і, як вярхі каласкоў, зразаюцца.
нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.
так чалавек ляжа і ня ўстане; да сканчэньня неба ён не прачнецца і не паўстане са сну свайго.
бо ў Табе крыніца жыцьця; у сьвятле Тваім мы бачым сьвятло.
Дабраславёны Гасподзь Бог, Бог Ізраілеў, адзіны, Хто творыць цуды,
Тое самае будзе, што і пасьля збору збожжа жняцом, калі рука ягоная сажне каласы, і калі зьбяруць каласы ў даліне Рэфаімскай.