Красамоўныя сябры мае! Да Бога сьлёзіцца вока маё.
Замглілася ад гароты вока маё, і ўсе чэлесы мае, як цень.
Стаміўся я ад зітханьняў маіх: кожнае ночы я ложак свой абмываю, сьлязьмі маімі пасьцель акрапляю маю.
Высахла ад маркоты вока маё, пастарэла яно праз маіх ворагаў.