Книга Ёв Cтих 6 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Чалавек, народжаны жанчынай, недаўгавечны і перапоўнены журботамі:

нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.

І якраз на яго ты падымаеш вочы Твае, і мяне вядзеш на суд з Табою?

Хто родзіцца чыстым ад нячыстага? Ніхто.

Калі дні яму вызначаны, і лік месяцаў ягоных у Цябе, калі Ты паклаў яму крэс, якога ён не пяройдзе,

дык ухіліся ад яго: няхай ён адпачне, пакуль не закончыць, як найміт, дня свайго.

Параллельные места

Ёв 7:1

Ёв 7:2

Ёв 7:19

Ці ня вызначаны чалавеку час на зямлі, і дні ягоныя ці ж ня тое самае, што дні найміта? Як раб прагне ценю і як найміт чакае канца працы сваёй, Дакуль жа Ты не пакінеш, дакуль не адыдзеш ад мяне, дакуль не дасі мне праглынуць сьліну маю?

У дрэва ёсьць надзея, што яно, калі і будзе сьсечана, зноў ажыве, і парасткі ад яго выходзіць не перастануць:

калі і састарэў у зямлі корань ягоны, і пень ягоны замёр у пыле,

але, як толькі пачула ваду, яно дае парасткі і пускае вецьце, як бы нанава пасаджанае.

А чалавек памірае і распадаецца; адышоў, і дзе ён?

Сыходзяць воды з возера, і рака выцякае і высыхае:

так чалавек ляжа і ня ўстане; да сканчэньня неба ён не прачнецца і не паўстане са сну свайго.

О, калі б Ты ў апраметнай схаваў мяне і хаваў мяне, пакуль пройдзе гнеў Твой, паклаў мне тэрмін і потым згадаў пра мяне!

Калі памрэ чалавек, дык ці будзе ён зноў жыць? Ва ўсе дні вызначанага мне часу я чакаў бы, пакуль прыйдзе мне зьмена.

Паклікаў бы Ты, і Я даў бы Табе адказ, і Ты выказаў бы ўпадабаньне да твору рук Тваіх;

бо тады Ты пералічыў бы крокі мае і не сачыў бы за грэхам маім;

у зьвітку было б пазначана беззаконьне маё, і Ты закрыў бы віну маю.

Але гара, падаючы, разбураецца, і скала сыходзіць зь месца свайго;