а мы — учарашнія і нічога ня ведаем, бо нашыя дні на зямлі — цень.
Замглілася ад гароты вока маё, і ўсе чэлесы мае, як цень.
навечна ўгрунтую семя тваё, і твой род уладжу навечна».
І праславяць нябёсы дзівосныя дзеі Твае, Госпадзе, і праўду Тваю ў саборы сьвятых,
бо рабы Твае палюбілі і каменьне ягонае, і попел ягоны шкадуюць.
Бо хто ведае, што чалавеку добра ў жыцьці, у безьлічы дзён марнага веку яго, якія праходзяць, бы цень? І хто чалавеку скажа, што будзе пад сонцам пасьля яго?
Голас кажа: абвяшчай! і сказаў: што мне абвяшчаць? Кожная плоць — трава і ўся краса яе — нібы кветка польная.
Жухне трава; вяне кветка, як павее на яе ад Госпада: так і народ — трава.
а багаты ў пакоры сваёй, бо ён мінецца, бы краска ў траве:
Бо ўсякая плоць — быццам трава, і ўсякая слава людзкая — быццам квет на траве, засохла трава — квет ейны апаў;