нібы кветка, ён выходзіць і ападае; уцякае, як цень, і ня спыняецца.
Ня ў свой дзень ён сканае, і гольле ягонае ня будзе зелянець.
і засмуціўся ўва мне дух мой, зьнямела ўва мне сэрца маё.
Страх Гасподні дадае дзён, а гады бязбожных скароцяцца.
Бо хто ведае, што чалавеку добра ў жыцьці, у безьлічы дзён марнага веку яго, якія праходзяць, бы цень? І хто чалавеку скажа, што будзе пад сонцам пасьля яго?
а беззаконьніку гора: бо будзе яму адплата за дзеі рук ягоных.