але пара падымалася зь зямлі і расіла ўсё ўлоньне зямлі.
Адам сказаў: жонка, якую Ты даў мне, яна дала мне з дрэва, і я еў.
каб уратаваць цябе ад жонкі другога, чужой, якая злагоджвае словы свае,
якая пакінула сябра маладосьці сваёй і занядбала запаведзь Бога свайго.
Дом яе вядзе да сьмерці, і сьцежкі яе — да мёртвых;
ніхто, увайшоўшы да яе, не вяртаецца і ня ступае на дарогу жыцьця.
Таму хадзі дарогаю добрых і трымайся сьцежкі праведнікаў,
бо праведныя будуць жыць на зямлі, і беспахібныя застануцца на ёй;
а бязбожныя будуць вынішчаны зь зямлі, і няверныя выкарчаваны зь яе.
Бо мёд цячэ з вуснаў чужое жонкі, і мякчэйшая за алей гаворка ў яе;
але весьнік яе горкі, нібы палын, востры, як меч двусечны,
ратуйся, як сарна з рукі, і як птушка з рукі птушкалова,
калі будзеш шукаць яго, нібы срэбра, і знаходзіць яго, нібы скарб:
тады ўразумееш страх Гасподні і знойдзеш спазнаньне Бога.
Глыбокая прорва — вусны распусьніц; на каго ўгневаецца Гасподзь, той упадзе туды.
Не аддавай жанчыне сілы тваёй, ні шляхоў тваіх пагубніцам цароў.
І паклаў я на сэрца помысел мой, каб мудрасьць уведаць, спасьцігнуць шаленства і неразумнасьць; спазнаў, што і гэта — пагоня за ветрам.
Чаго яшчэ шукала душа мая, і я не знайшоў? Мужчыну аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод іх усіх не знайшоў.