Чаму беззаконныя жывуць, дасягаюць старасьці, ды і сілаю моцныя?
няхай прынясуць горы мір людзям і пагоркі праўду;
няхай судзіць убогіх народу, няхай выратуе сыноў убогага, і суйме прыгнятальніка, —
і будуць баяцца Цябе, пакуль будуць сонца і месяц, у роды родаў.
Ён сыдзе, як дождж на скошаны луг, як кроплі, што арашаюць зямлю;
У дні ягоныя праведнік будзе цьвісьці, і будзе вялікі спакой, пакуль ня спыніцца месяц:
ён будзе валадарыць ад мора да мора і ад ракі да краёў зямлі;
упадуць перад ім жыхары пустыняў, і ворагі ягоныя будуць лізаць пыл;
цары Тарсіса і выспаў даніну яму паднясуць; цары Аравіі і Савы дары паднясуць;
і паклоняцца яму ўсе цары; усе народы служыцьмуць яму;
бо вызваліць ён убогага, што галосіць, і прыгнечанага, што дапамогі ня мае,
умілажаліцца з гаротніка ўбогага, і душы гаротнікаў уратуе;
Бо хто ведае, што чалавеку добра ў жыцьці, у безьлічы дзён марнага веку яго, якія праходзяць, бы цень? І хто чалавеку скажа, што будзе пад сонцам пасьля яго?
Хоць сто разоў робіць грэшнік ліхое і зацінаецца ў тым, але ведаю я, што добра будзе богабаязным, якія перад абліччам Ягоным стаяць багавейна;
а бязбожнаму добра ня будзе, і як цень, нядоўга стаяцьме той, хто перад Богам не багавейны.
Ёсьць на зямлі і такая марнота: праведнага спасьцігае тое, чаго заслугоўваюць дзеі бязбожных, а зь бязбожнымі чыніцца тое, чаго заслугоўваюць дзеі праведнікаў. І сказаў я: і гэта — марнасьць!