26
Бо чалавеку, які перад абліччам Ягоным ёсьць добры, Ён мудрасьць дае, і веды, і радасьць; а грэшнаму клопат дае — зьбіраць, назапашваць, каб богаспадобнаму потым аддаць. І гэта — марнасьць і пагоня за ветрам!
Калі ён набярэ кучы срэбра, як пылу, і нарыхтуе вопраткі, як гразі,
дык ён нарыхтуе, а апранацца будзе праведнік, і срэбра атрымае сабе ў долю беспахібнік.
Але дух у чалавеку і дыханьне ‹сеўладнага дае яму разуменьне.
Добры пакідае спадчыну і ўнукам, а багацьце грэшніка зьберагаецца праведнаму.
Хто памнажае маёмасьць сваю ростам і ліхвою, той зьбірае яе дабрачынцам бедных.
Я ўсе дзеі пабачыў, якія пад сонцам чыняцца, і вось, усё — марнасьць і пагоня за ветрам!