І сеў Саламон на троне Давіда, бацькі свайго, і валадараньне ягонае было вельмі моцнае.
Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага.
Я, Эклезіяст, быў царом над Ізраілем у Ерусаліме.
Чаго яшчэ шукала душа мая, і я не знайшоў? Мужчыну аднаго з тысячы я знайшоў, а жанчыны сярод іх усіх не знайшоў.
Наймарнейшая марнасьць, сказаў Эклезіяст, усё — марнасьць!
Акрамя таго, што Эклезіяст быў мудры, ён вучыў яшчэ народ ведам. Ён усё выпрабоўваў, дасьледаваў і склаў многа выслоўяў.
Стараўся Эклезіяст вышукваць зграбныя выслоўі і словы праўды напісаў слушна.