Книга Иов Cтих 11 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Иов Əhdi-Ətiq

Əhdi-Ətiq

Бытие

Исход

Левит

Числа

Второзаконие

Иисус Навин

Судьи

Руфь

1. Царств

2. Царств

3. Царств

4. Царств

1. Паралипоменон

2. Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Yeni Əhdi

От Матфея

От Марка

От Луки

От Иоанна

Деяния

К Римлянам

1. Коринфянам

2. Коринфянам

К Галатам

К Ефесянам

К Филиппийцам

К Колоссянам

1. Фессалоникийцам

2. Фессалоникийцам

1. Тимофею

2. Тимофею

К Титу

К Филимону

К Евреям

Иакова

1. Петра

2. Петра

1. Иоанна

2. Иоанна

3. Иоанна

Иуды

Откровение

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Əyyub belə cavab verdi:

«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,

On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.

Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.

Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.

Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.

Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.

Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.

Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.

O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.

Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.

Параллельные места

Иов 13:24

Иов 16:9

Иов 33:10

Niyə üzünü gizlədirsən, Məni düşmən hesab edirsən? Allah məni qəzəbi ilə parçalayır, Mənə nifrət edir, dişlərini qıcıdır, Düşmənim gözlərini mənə dikir. Yenə də Allah mənə qarşı bəhanə axtarır, Məni Özünə düşmən sayır.

Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.

Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.

Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.

Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.

Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.

Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.

Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.

Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.

Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.

Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!

Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?

Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,