У кимнидир йўқсил, кимнидир бой қилар, Кимнидир ерга урар, кимнидир юксалтирар.
Самолар эълон қилар Худонинг одиллигини, Ҳакам Худонинг Ўзидир.
У замон ва даврларни ўзгартирар, Шоҳларни тахтдан тушириб тахтга ўтқазар. Донишмандларга донолик, Оқилу фозилларга билим берар.
У инсонлар жамиятидан ҳайдалиб, онгсиз ҳайвондай бўлиб қолганди. Ёввойи эшаклар билан яшаб, мол сингари, ўт билан озиқланган ва осмондан тушган шудрингга чўмилганди. Охири Худойи Таоло инсон салтанатининг ягона Ҳукмдори эканини ва У тахтни хоҳлаган одамига беришини катта бобонгиз тан олган эди.
Ҳукмдорларни тахтларидан туширди, Фақирларни эса юксалтирди.