Ҳаётим сув каби тўкилди, Суякларим бўғинидан бўшашди, Юрагим мум каби ичимда эриб кетди.
Шундай илтижо қилдим Сенга: “Эй Эгам, шафқат қил менга, Гуноҳ қилдим Сенга, шифо бергин.”
Раҳм қилгин менга, эй Худо, Содиқ севгинг, чексиз шафқатинг ила Итоатсизлигимни олиб ташлагин.
Юрагим қуриган ўтдай хазон бўлди, Бирор нарса ейишга истак йўқолди.
Оқшомги кўланкага ўхшайди умрим, Қуриган майсадай бўлиб қолдим.
Бу халқ шундай дейди: “Келинглар, Эгамизга қайтайлик! У бизни тилка–пора қилди, Шифони ҳам Ўзи беради. Бизни ярадор қилди, Яраларимизни Ўзи боғлайди.