сенга албатта қут–барака бераман. Наслингни осмондаги юлдузлардай, денгиз қирғоғидаги қумдай сон–саноқсиз қилиб кўпайтираман. Наслинг ғанимларининг дарвозаларини эгаллайдилар.
Менга итоат қилганинг учун ер юзидаги ҳамма халқлар сенинг наслинг орқали барака топади.”
Мана бугун мен сизларга баракани ёки лаънатни танланг, деяпман.
Мен бугун сизларга айтаётган Эгангиз Худонинг амрларини бажарсангиз, барака топасиз.
Мендан юз ўгирмагин, Ғазаб ила мен, Ўз қулингдан воз кечмагин, Мададкорим Сен бўлгансан–ку, эй Эгам. Рад этма, тарк айлама мени, эй нажоткорим Худо!
Қон тўкканим учун кечир мени, эй Худо, Нажот берганингни севинч ила куйлар тилим, Эй нажоткорим Худо!
Эй Эгам, нажоткорим Худо, Кеча–кундуз фарёд қиламан олдингда.
Мана, Мен ғалаба келтираман, у узоқда эмас. Кечиктирмай нажот бераман. Ҳа, Қуддусга нажот ато қиламан, Исроилга Ўз улуғворлигимни бераман.”
Қанийди амрларимга қулоқ солганингизда! Ўшанда фаровонлигингиз дарёдай бўларди, Зафарингиз денгиз тўлқинларидай бўларди.
Эй Исроил, ўзингиз учун солиҳлик уруғини экинг, Чексиз севгини ўриб олинг. Ҳайдалмаган ерингизга ишлов беринг, Вақт келди! Мен, Эгангизга интилинг! Шунда Мен олдингизга бораман, Ёмғир ёғдиргандай, сизга нажот бераман.