Аммо душманнинг мазахидан ҳайиқдим, Ғанимлар нотўғри тушунмасин, дедим. «Исроилни Эгаси эмас, биз мағлуб қилдик», деб Ўйламасин дедим.”
У айёрларнинг режаларини пучга чиқаради, Шунда уларнинг қўлидан ҳеч нарса келмайди.
У доноларни ўзларининг айёрлиги орқали тутиб олади, Эгриларнинг ниятларини пучга чиқаради.
Такаббур қабиҳлар бечорани таъқиб қилади, Тўқиган иғволари ўзларининг бошига етсин.
Улар ўзларига ўзлари: “Аҳа, истаганимиз бўлди–ку!” деб айтмасин. “Уни ютиб юбордик–ку”, демасин.
Фосиқлар буни кўриб, ғазабга минади, Алам қилганидан тишларини ғичирлатади–ю, Аммо кучдан қолади. Ҳа, фосиқларнинг истаги пучга чиқади.