Мени балчиқ чуқурдан, Ботқоқликдан чиқариб олди. Эсон–омон мени қаттиқ ерга ўтқазди, Қадамларимни дадил қилди.
Ўкираётган денгизлардай, Гувиллаётган шаршаралардай Сен юборган қайғу тўлқинлари Ўтгандилар устимдан босиб.
Ботқоққа чўкиб бораётирман, Оёғимни қўйгани қаттиқ ер йўқ. Чуқур сувларга ботиб кетдим, Энди тўлқинлар мени ютмоқда.
Эй Эгам, чуқурлик тубидан Сенга илтижо қилдим.
Юнус балиқнинг қорнида экан, ўзининг Эгаси Худога шундай деб ибодат қилди: