Ғанимларингнинг юрагини Ўткир ўқларинг тешиб ўтади. Халқлар оёғинг остига йиқилади.
Қара, оғизларидан қусуқ чиқади, Тилларидан заҳар сўзлар чиқади, “Ким ҳам бизни эшитарди”, дея ўйлайди.
Гуноҳ устимиздан тантана қилган, Сен эса кечирасан гуноҳларимизни.
Ёшлигингизда туғилган ўғилларингиз Жангчининг қўлидаги ўқлардайдир.
Ёнаётган кўмир чўғи ўзларига ёғилсин, Улар оловга, ифлос чуқурларга улоқтирилсин–у, Асло қайтиб чиқмасин.
Ўзгага қарши сохта гувоҳлик берган одам болта, қилич, ўткир ўққа ўхшайди.