Ақлсиз кимса буни била олмайди, Аҳмоқ кимса буни тушуна олмайди:
соддаларга идрок, ёшларга билим, фаҳму фаросат беради.
“Эй нодонлар, қачонгача нодон бўлиб юраверасиз?! Сиз–чи, мазах қилувчилар, қачонгача мазах қилишдан завқланасиз?! Ақлсизлар, қачонгача илм–маърифатдан нафратланасиз?!
Нодонлар йўлдан адашиб ўз жонига ўзлари зомин бўлади, ақлсизларнинг беғамлиги ўзларини ҳалок қилади.