Тинчлик сўзини оғизга олмас улар, Аммо юртда тинч яшаётганлар устидан Ёлғон сўзларни ўйлаб топарлар.
Кўрганман фосиқ, золим одамнинг Ўз юртида ям–яшил дарахтдай унганини.
Кўп ўтмай у ўтиб кетди, йўқ бўлди, Қанча қидирсам ҳам, топа олмадим.
Фосиқларнинг уйи хароба бўлади, солиҳларнинг хонадони эса гуллаб–яшнайди.