Тилини тийган жонини асрайди, тилига эрк берган эса ҳалокатга учрайди.
Сизлар ўз сўзларингиз асосида ё оқланасизлар, ёки айбланасизлар.”
Аммо тилни ҳеч бир инсон бошқара олмайди. Тиниб–тинчимас бу ёвуз тил заҳри қотилдир.
Биз тилимиз билан самовий Отамиз бўлган Эгамизни олқишлаймиз ва тилимиз билан Худонинг суратида яратилган инсонларни лаънатлаймиз.
Олқиш ва лаънат бир оғиздан чиқади. Эй биродарларим, бундай бўлмаслиги керак!