Мени оқлайдиган яқинимдадир, Мен билан даъволашадиган ким, юзлашайлик–чи! Қани рақибларим? Менга қарши чиқсин!
Мана, Эгам Раббий менга мадад беради, Қани, ким мени айбдор деб айта олади?! Қаранг, уларнинг ҳаммаси кийим каби эскиради, Уларни куя еб тамом қилади.
Шундай экан, наҳотки Худо туну кун илтижо қилаётган Ўз танлаганларини ҳимоя қилмаса?! Йўқ, Худо уларни куттириб қўймайди!
Шунда мен самодан баланд овозда айтилган бу сўзларни эшитдим: “Худойимиз нажоту қудратини аён қилди, Мана, Унинг Шоҳлиги келди. Худонинг Масиҳи ҳокимияти ўрнатилди. Ахир, биродарларимизнинг туҳматчиси ерга улоқтирилди, Ҳа, Худойимиз ҳузурида кеча–кундуз Уларга туҳмат қилаётган иблис пастга отилди.