Ҳорун буқа ясади. Халқдан олган олтин сирғаларни эритиб, асбоб ёрдамида буқани олтин билан қоплади. Шунда одамлар дедилар: — Эй Исроил! Мана бизни Мисрдан олиб чиққан худойимиз!
Синай тоғида Эгамиз олов ичидан сизларга гапирганда, сизлар бирон қиёфа кўрмадингизлар. Шунинг учун эҳтиёт бўлинглар.
Яна йўлдан озиб, ўзингизга эркак ё аёл қиёфасидаги бутни,
ерда яшайдиган жонивор ё осмонда учиб юрувчи қуш қиёфасидаги бутни,
ерда судралиб юрувчи жонивор ёки сувдаги балиқ қиёфасидаги ҳеч қандай бутни ясаманглар.
Шунингдек, осмонга қараб, қуёш, ой ва юлдузларни, жамики самовий жисмларни кўриб васвасага тушманглар, уларга сиғинманглар, хизмат қилманглар. Ахир, Эгамиз Худо буларни дунёда яшовчи барча халқлар учун берди.