Мусога таъна қила бошлашди: — Биз ҳам қариндошларимиз билан бирга Эгамиз олдида қирилиб кетсак бўлмасмиди–я!
Массахда қилганингиздек, Эгангиз Худони синаманглар.
Худони улар такрор–такрор синадилар, Исроил халқининг Муқаддас Худосини ранжитдилар.
Оталарингиз каби тош юрак бўлманглар. Маривада, саҳродаги Массахда улар қилган ишни қилманглар.
Оталарингиз Менинг ишларимни кўрса ҳам, У ерда Мени синаб кўрдилар.
Шунда Охоз Ишаёга: — Сўрамайман, Эгамни синамайман, — деди.
Иблисга Исо деди: — “Эганг Худони синама”, деб ҳам ёзилган.
Масиҳни синамайлик, чунки улардан баъзилари шундай қилиб, илонларнинг заҳридан ҳалок бўлдилар.