Қасоскор Эгамиз мазлумларни ёдида тутади, Жафокашлар фарёдини У унутмайди.
Фосиқлар буни кўриб, ғазабга минади, Алам қилганидан тишларини ғичирлатади–ю, Аммо кучдан қолади. Ҳа, фосиқларнинг истаги пучга чиқади.
Фосиқларнинг кўз нури сўнади, Улар қочишга йўл тополмайдилар, Ўлиб қутуламиз, деб умид қиладилар.”
Худосиз одам ҳаётдан маҳрум бўлганда, Унда қандай умид қолади? Худо уни йўқ қилганда умиди бўладими?
Солиҳнинг орзуси қувонч келтиради, фосиқнинг нияти эса пучга чиқади.