Ўша овоз менга деди: — Эй инсон, ўрнингдан тур, Мен сен билан гаплашмоқчиман.
У менга шундай деди: — Эй инсон, Мен сени итоатсиз Исроил халқининг олдига юбораман. Улар Менга қарши бош кўтаришди. Уларнинг ўзлари ҳам, ота–боболари ҳам шу кунгача Менга қарши гуноҳ қилиб келишган.
Ўша фаришта менга: — Эй Дониёр, сен Худонинг суюкли бандасисан, — деди. — Қани, тур! Сенга айтадиган гапларимга қулоқ сол, чунки мен сенинг олдингга юборилганман. У шу гапларини менга айтаётганда, мен қалтираб ўрнимдан турдим.
Шунда у деди: «Ота–боболаримизнинг Худоси сени танлади. Токи сен Унинг хоҳишини билгин, Солиҳ Зотни кўриб, Унинг овозини эшитгин.
Сен кўриб–эшитганларинг тўғрисида бутун оламга Унинг гувоҳи бўласан.