Ataňyň Hudaýydyr saňa medet berjek, ýokardaky asmanyň bereketleri bilen, ýer astyndaky çuňluklaryň bereketleri bilen, ene göwsi hem ene ýatgysynyň berekedi bilen Gudratygüýçli Hudaý ýalkajakdyr seni.
Bir guş kimin Efraýymyň şöhraty uçup gider. Olardan çaga önmez, ne hamyla bolar, ne-de göwrede çaga galar.
Çünki şeýle bir günler geler, adamlar: „Önelgesiz aýallar, dogurmadyk ýatgylar, çaga emdirmedik göwüsler neneňsi bagtly!“ diýerler.