Ömürleri sabahtan akşama varmaz,Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
Çiçek gibi açıp solar,Gölge gibi gelip geçer.
Düş gibi uçacak, bir daha bulunamayacak,Gece görümü gibi yok olacak.
Dehşet onu sel gibi basar,Kasırga gece kapar götürür.
İşay oğlu Davut'un duaları burada bitiyor.
Sen yalnız kendi gözlerinle seyredecek,Kötülerin cezasını göreceksin.
Uluslar RABbin adından,Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
Ses, «Duyur» diyor.«Neyi duyurayım?» diye soruyorum.«İnsan soyu ota benzer,Bütün vefası kır çiçeği gibidir. metin «Sordu».
Ot kurur, çiçek solar,Ama Tanrımızın sözü sonsuza dek durur.»
RAB diyor ki,«Sizi avutan benim, evet benim.Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan,Ottan farksız insanoğlundan korkarsınız?
Bugün var olup yarın ocağa atılacak olan kır otunu böyle giydiren Tanrının sizi de giydireceği çok daha kesin değil mi, ey kıt imanlılar?
Güneş yakıcı sıcağıyla doğar ve otu kurutur. Otun çiçeği düşer, görünüşünün güzelliği yok olur. Zengin de bunun gibi kendi uğraşları içinde kaybolup gidecektir.