Akrabalarım uğramaz oldu,Yakın dostlarım beni unuttu.
Evimdeki konuklarla hizmetçilerBeni yabancı sayıyor,Garip oldum gözlerinde.
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor,Dil döksem bile.
Soluğum karımı tiksindiriyor,Kardeşlerim benden iğreniyor.
Çocuklar bile beni küçümsüyor,Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor,Sevdiklerim yüz çeviriyor.
Benden tiksiniyor, uzak duruyorlar,Yüzüme tükürmekten çekinmiyorlar.
Sağımdaki ayak takımı üzerime yürüyor,Ayaklarımı kaydırıyor,Bana karşı rampalar kuruyorlar.
Olup bitenleri uzaktan izleyen bazı kadınlar da vardı. Aralarında Mecdelli Meryem, küçük Yakup ile Yosenin annesi Meryem ve Salome bulunuyordu.
Bir rastlantı olarak o yoldan bir kâhin geçiyordu. Adamı görünce yolun öbür yanından geçip gitti.
Bir Levili de oraya varıp adamı görünce aynı şekilde geçip gitti.
Ama İsanın bütün tanıdıkları ve Celileden Onun ardından gelen kadınlar uzakta durmuş, olanları seyrediyorlardı.