İsa onlara başka bir benzetme anlattı: «Göklerin Egemenliği, tarlasına iyi tohum eken adama benzer» dedi.
«Herkes uyurken, adamın düşmanı geldi, buğdayın arasına delice ekip gitti.
Ekin gelişip başak salınca, deliceler de göründü.
«Mal sahibinin köleleri gelip ona şöyle dediler: ‹Efendimiz, sen tarlana iyi tohum ekmedin mi? Bu deliceler nereden çıktı?›
«Mal sahibi, ‹Bunu bir düşman yapmıştır› dedi. «Gidip deliceleri toplamamızı ister misin?› diye sordu köleler.
«Hayır› dedi adam. ‹Deliceleri toplarken belki buğdayı da sökersiniz.
Bırakın biçim vaktine dek birlikte büyüsünler. Biçim vakti orakçılara, önce deliceleri toplayın diyeceğim, yakmak için demet yapın. Buğdayı ise toplayıp ambarıma koyun.»
Bundan sonra İsa halktan ayrılıp eve gitti. Öğrencileri yanına gelip, «Tarladaki delicelerle ilgili benzetmeyi bize açıkla» dediler.
İsa, «İyi tohumu eken, İnsanoğludur» diye karşılık verdi.
«Tarla ise dünyadır. İyi tohum, göksel egemenliğin oğulları, deliceler de kötü olanın oğullarıdır.
Deliceleri eken düşman, İblistir. Biçim vakti, çağın sonu; orakçılar ise meleklerdir.
«Deliceler nasıl toplanıp yakılırsa, çağın sonunda da böyle olacaktır.
İnsanoğlu meleklerini gönderecek, onlar da insanları günaha düşüren her şeyi, kötülük yapan herkesi Onun egemenliğinden toplayıp kızgın fırına atacaklar. Orada ağlayış ve diş gıcırtısı olacaktır.
Doğru kişiler o zaman Babalarının egemenliğinde güneş gibi parlayacaklar. Kulağı olan işitsin!»