Ekmekle ilgili mucizeyi bile anlamamışlardı; zihinleri körelmişti.
O da onlara, «Demek siz de anlamıyorsunuz, öyle mi?» dedi. «Dışarıdan insanın içine giren hiçbir şeyin onu kirletemeyeceğini bilmiyor musunuz?
Bunun farkında olan İsa, «Ekmeğiniz yok diye niçin tartışıyorsunuz?» dedi. «Hâlâ akıl erdiremiyor, anlamıyor musunuz? Zihniniz köreldi mi?
Gözleriniz olduğu halde görmüyor musunuz? Kulaklarınız olduğu halde işitmiyor musunuz? Hatırlamıyor musunuz, beş ekmeği beş bin kişiye bölüştürdüğümde kaç sepet dolusu yemek fazlası topladınız?» «On iki» dediler.
İsa onlara, «Hâlâ anlamıyor musunuz?» dedi.
İsa dönüp öteki öğrencilerine baktı; Petrusu azarlayarak, «Çekil önümden, Şeytan!» dedi. «Düşüncelerin Tanrıya değil, insana özgüdür.»
Bu uyarıya uymakla birlikte kendi aralarında, «Ölümden dirilmek ne demek?» diye tartışıp durdular.
Onlar bu sözleri anlamıyor, İsaya soru sormaktan da korkuyorlardı.
«Siz ne dilediğinizi bilmiyorsunuz» dedi İsa. «Benim içeceğim kâseden siz içebilir misiniz? Benim vaftiz olacağım gibi siz de vaftiz olabilir misiniz?»