«Kurbanlarınızın sayısı çokmuş,Bana ne?» diyor RAB,«Yakmalık koç sunularına,Besili hayvanların yağına doydum.Boğa, kuzu, teke kanı değil istediğim.
RAB diyor ki,«Gelin, şimdi davamızı görelim.Günahlarınız sizi kana boyamış bile olsaKar gibi ak pak olacaksınız.Elleriniz kırmız böceği gibi kızıl olsa daYapağı gibi bembeyaz olacak.
Rab diyor ki, «Bu halk bana yaklaşıpAğızlarıyla, dudaklarıyla beni sayar,Ama yürekleri benden uzak.Benden korkmaları daİnsanlardan öğrendikleri buyrukların sonucudur.
«Geçmişi bana anımsatın, hesaplaşalım,Haklı çıkmak için davanızı anlatın.
«Dinle, ey Yakup soyu!İsrail adıyla anılan, Yahuda soyundan gelen,RABbin adıyla ant içen sizler,İsrailin Tanrısına yakarır,Ama bunu doğrulukla, içtenlikle yapmazsınız.
Başkaldırıp RABbi yadsıdık,Tanrımızı izlemez olduk.Zorbalık, isyan dolu sözler söyledik,Yüreğimizde tasarladığımız yalanları mırıldandık.
«Senin halkın, ‹Rabbin yolu doğru değil› diyor. Oysa doğru olmayan onların yolu.
Atalarınızın günlerinden bu yana kurallarımı çiğnediniz, onlara uymadınız. Bana dönün, ben de size dönerim» diyor Her Şeye Egemen RAB. «Oysa siz, ‹Nasıl döneriz?› diye soruyorsunuz.