Bu yüzden öfkeyle ant içtim:«Huzur diyarıma asla girmeyecekler!» Say.14:26-35; İbr.4:1-7).
«Avutun halkımı» diyor Tanrınız,«Avutun!
Sevinçle haykırın, ey gökler,Çünkü bunu RAB yaptı.Haykırın, ey yerin derinlikleri.Ey dağlar, ey orman, ormandaki her ağaç,Sevinç çığlıklarına katılın.Çünkü RAB Yakup soyunu kurtararakİsrailde görkemini gösterdi.
Ey Yeruşalim yıkıntıları,Hep birlikte sevinçle haykırıp bağırın!Çünkü RAB halkını avuttu,Yeruşalimi kurtardı.
‹Bir an için seni terk ettim,Ama büyük sevecenlikle geri getireceğim.
Bir anlık taşkın öfkeyle senden yüz çevirmiştim,Ama sonsuz sadakatle sana sevecenlik göstereceğim.»Seni kurtaran RAB böyle diyor.
Dağlar yerinden kalksa, tepeler sarsılsa daSadakatim senin üzerinden kalkmaz,Esenlik antlaşmam sarsılmaz»Diyor sana merhamet eden RAB.
Bunun için, ey gökler ve orada yaşayanlar, Sevinin! Vay halinize, yer ve deniz! Çünkü İblis zamanının az olduğunu bilerek Büyük bir öfkeyle üzerinize indi.»
Ey gök, kutsallar, elçiler, peygamberler! Onun başına gelenlere sevinin! Çünkü Tanrı onu yargılayıp hakkınızı aldı.»