1
«Ey Babil, erden kız,İn aşağı, toprağa otur.Ey Kildani kızı,Tahtın yok artık, yere otur.Bundan böyle, ‹Nazik, narin› demeyecekler sana.
Aranızda en yumuşak, en duyarlı kadın -yumuşaklığından ve duyarlılığından ayağının tabanını yere basmak istemeyen kadın- bile sevdiği kocasından, öz oğlundan, kızından, plasentayı ve doğuracağı çocukları esirgeyecek. Çünkü kuşatma sırasında düşmanın kentlerinizde size vereceği sıkıntıdan, yokluktan onları gizlice yiyecek.
Gündüze egemen olsun diye güneşi,Sevgisi sonsuzdur;
Siyon'un kapıları ah çekip yas tutacak;Kent, yerde oturan,Terk edilmiş bir kadın gibi olacak.
Bunu kendim için, evet, kendim için yapıyorum.Adımı bayağılaştırmanızı nasıl hoş görebilirim?Bana ait olan onuru başkasına vermem.»
Krala ve ana kraliçeye söyle:«Tahtlarınızdan inin,Çünkü görkemli taçlarınız başınızdan düştü.»
«Ey erden kız Mısır,Gilata git de merhem al!Ama boşuna çok ilaç kullanıyorsun,Senin için şifa yok.
«Ey Divon Kentinde yaşayan halk,Görkeminden in,Kuru toprak üstünde otur.Çünkü Moavı yerle bir eden sana da saldıracak,Kalelerini yıkacak.
İsrailin Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB diyor ki,«Zamanı gelince harman yeri nasıl çiğnenirse,Babil kızı da öyle olacak.Kısa süre sonra onun daBiçim zamanı gelecek.»