Ona bakanların yüzü ışıl ışıl parlar,Yüzleri utançtan kızarmaz.
Halklar kabaran sular gibi çağlayabilir,Ama Tanrı onları azarlayınca uzaklara kaçacaklar.Rüzgarın önünde dağdaki saman ufağı gibi,Kasırganın önünde diken yumağı gibi savrulacaklar.
Akşam dehşet saçıyorlardı,Sabah olmadan yok olup gittiler.Bizi yağmalayanların, bizi soyanların sonu budur.
Bundan ötürü güçlü uluslar seni onurlandıracak,Acımasız ulusların kentleri senden korkacak.
Çünkü onların öfkesiDuvara çarpan sağanak gibi yükselince,Sen yoksulun, sıkıntı içindeki düşkünün kalesi,Sağanağa karşı sığınak,Sıcağa karşı gölgelik oldun.
Yabancıların gürültüsünü çöl sıcağı gibi bastırırsın.Bulutun gölgesi sıcağı nasıl kırarsa,Bu acımasız adamların türküsü de öyle diniyor.
Bu suçunuz yüksek bir surdaSırt veren çatlağa benziyor.Böyle bir sur birdenbire yıkılıverir.
İnsanlar, «Her şey esenlik ve güvenlik içinde» dedikleri bir anda, gebe kadının birden sancılanması gibi, ansızın yıkıma uğrayacak ve asla kaçamayacaklar.