«Ellerinizi açıp bana yakardığınızdaGözlerimi sizden kaçıracağım.Ne kadar çok dua ederseniz edin dinlemeyeceğim.Elleriniz kan dolu.
Bana her gün danışıyor,Yollarımı öğrenmekten zevk duyuyorlarmış!Doğru davranan,Tanrısının buyruğundan ayrılmayan bir ulusmuş gibi…Benden adil yargılar diliyor,Bana yaklaşmaktan zevk alıyorlarmış. yakın olmamı istiyorlarmış».
Diyorlar ki, ‹Oruç tuttuğumuzu neden görmüyor,İsteklerimizi denetlediğimizi neden farketmiyorsun?› «Bakın, oruç tuttuğunuz gün keyfinize bakıyor,İşçilerinizi eziyorsunuz.
Onları sen diktin, kök saldılar,Büyüyüp ürün verdiler.Adın ağızlarından düşmüyor,Yürekleriyse senden uzak.
Halk her zamanki gibi sana geliyor. Benim halkım olarak önünde oturuyor, sözlerini dinliyor, ama dediklerini yapmıyorlar. Ağızlarıyla istekli olduklarını açıklıyorlar, ama yürekleri haksız kazanç peşinde.
Bana boşuna taparlar. Çünkü öğrettikleri, sadece insan buyruklarıdır.»
İsa onları şöyle yanıtladı: «Yeşayanın siz ikiyüzlülerle ilgili peygamberlik sözü ne kadar yerindedir! Yazmış olduğu gibi, ‹Bu halk, dudaklarıyla beni sayar, Ama yürekleri benden uzak.
Bana boşuna taparlar. Çünkü öğrettikleri, sadece insan buyruklarıdır.›
Bu kuralların hepsi, kullanıldıkça yok olacak nesnelerle ilgilidir; insanların buyruklarına, öğretilerine dayanır.