Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu,Göğe baktım, ışık yoktu.
Dağlara baktım, titriyorlardı,Bütün tepeler sarsılıyordu.
Baktım, insan yoktu,Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı.
Baktım, verimli toprak çöle dönmüş,Bütün kentler yıkılmıştı.Bütün bunlar RABbin yüzünden,Onun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu.
Bu yüzden ülke yas tutuyor,Tükeniyor orada yaşayan herkes,Kırdaki hayvanlar, gökteki kuşlarDenizdeki balıklar…
Dağlar RABbin önünde titrer,Erir tepeler. Yer sarsılır önünde.Dünya ve üzerinde yaşayanların tümü titrer.
Onun gazabına kim karşı durabilir,Kim dayanabilir kızgın öfkesine? Ateş gibi dökülür öfkesi,Kayaları paramparça eder.
O gün Onun ayakları Yeruşalimin doğusundaki Zeytin Dağının üzerinde duracak. Zeytin Dağı doğuya ve batıya doğru ortadan yarılıp çok büyük bir vadi oluşturacak. Dağın yarısı kuzeye, öbür yarısı güneye çekilecek.
Gökyüzü dürülen bir tomar gibi ortadan kalktı. Her dağ, her ada yerinden sökülüp alındı.