Çünkü içim dolu,İçimdeki ruh beni zorluyor.
İçim açılmamış şarap gibi,Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.
«Bu yüzden Egemen RAB diyor ki, ‹Buranın üzerine, insanın, hayvanın, kırdaki ağaçların, toprağın ürününün üzerine kızgın öfkemi yağdıracağım. Yakıp yok edecek her şeyi, sönmeyecek.›
Ölüm pencerelerimize tırmandı,Kalelerimize girdi;Sokakları çocuksuz,Meydanları gençsiz bıraktı.
«Bir daha onu anmayacak,Onun adına konuşmayacağım» desem,Sözü kemiklerimin içine hapsedilmiş,Yüreğimde yanan bir ateş sanki.Onu içimde tutmaktan yoruldum,Yapamıyorum artık.
Gençler, yaşlılar sokaklarda, yerlerde yatıyor,Kılıçtan geçirildi erden kızlarımla gençlerim,Öfkelendiğin gün öldürdün onları, acımadan boğazladın.