Yüreğim sızlıyor Moav için.Kaçanlar Soara, Eglat-Şelişiyaya ulaştı,Ağlaya ağlaya çıkıyorlar Luhit Yokuşundan,Horonayim yolunda yıkımlarına ağıt yakıyorlar.
Bu yüzden Yazer için,Sivmanın asmaları için acı acı ağlıyorum.Sizleri gözyaşlarımla sulayacağım,Ey Heşbon ve Elale!Çünkü savaş çığlıkları yaz meyvelerinizin,Biçtiğiniz ekinin üzerine düştü.
Yüreğim bir lir gibi inliyor Moav için,Kîr-Hereset için içim sızlıyor.
Gördüklerimden ötürü belime ağrı saplandı,Doğuran kadının ağrıları gibi ağrılar tuttu beni.Duyduklarımdan sarsıldım,Gördüklerimden dehşete düştüm.
Bunun için dedim ki,«Beni yalnız bırakın, acı acı ağlayayım.Halkımın uğradığı yıkımdan ötürüBeni avutmaya kalkmayın.»
Keşke başım bir pınar,Gözlerim bir gözyaşı kaynağı olsa!Halkımın öldürülenleri içinAğlasam gece gündüz!
Dağlar için ağlayıp yas tutacağım,Otlaklar için ağıt yakacağım.Çöle dönüştüler,Kimse geçmiyor oralardan.Sığırların böğürmesi duyulmuyor,Kuşlar, yabanıl hayvanlar kaçıp gitti.
Sesini duyunca yüreğim hopladı,Seğirdi dudaklarım,Kemiklerim eridi sanki,Çözüldü dizlerimin bağı.Ama bize saldıran halkın felakete uğrayacağı günüSabırla bekleyeceğim.