Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:
«Doğduğum gün yok olsun,‹Bir oğul doğdu› denen gece yok olsun!
Karanlığa bürünsün o gün,Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin,Üzerine ışık doğmasın.
Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne,Bulut çöksün üzerine;Işığını karanlık söndürsün.
Zifiri karanlık yutsun o geceyi,Yılın günleri arasında sayılmasın,Aylardan hiçbirine girmesin.
Kısır olsun o gece,Sevinç sesi duyulmasın içinde.
Günleri lanetleyenler,Livyatanı uyandırmaya hazır olanlar,O günü lanetlesin.
Akşamının yıldızları kararsın,Boş yere aydınlığı beklesin,Tan atışını görmesin.
Çünkü sıkıntı yüzü görmemem içinAnamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.
«Niçin doğmama izin verdin?Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
Vay başıma!Herkesle çekişip davacı olayım diyeDoğurmuşsun beni, ey annem!Ne ödünç aldım, ne de verdim,Yine de herkes lanet okuyor bana.