Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap 3:19
Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap 3:21
«Görevliler askerlere şöyle diyecekler: ‹Yeni ev yapıp da içinde oturmayan biri var mı? Evine geri dönsün. Yoksa savaşta ölebilir, evine bir başkası yerleşir.
Bağ dikip de üzümünü toplamayan var mı? Evine dönsün. Olur ya, savaşta ölür, üzümü bir başkası toplar.
Bir kızla nişanlanıp da evlenmeyen var mı? Evine dönsün. Belki savaşta ölür, kızı başka biri alır.›
«Görevliler konuşmalarını şöyle sürdürecekler: ‹Aranızda korkan, cesaretini yitiren var mı? Evine dönsün. Öyle ki, kardeşlerinin yürekleri onunki gibi ürpermesin.›
Tanrıyı unutan herkesin sonu böyledir,Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.
Onun güvendiği şey kırılır,Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.
Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker,Ona tutunur, ama ağ taşımaz.
Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır,Dalları bahçenin üzerinden aşar;
Kökleri taş yığınına sarılır,Çakılların arasında yer aranır.
Ama yerinden sökülürse,Yeri, ‹Seni hiç görmedim› diyerek onu yadsır.
İşte sevinci böyle son bulur,Yerinde başka bitkiler biter.
Günah fısıldar kötü insana,Yüreğinin dibinden:Tanrı korkusu yoktur onda.
Kendini öyle beğenmiş ki,Suçunu görmez, ondan tiksinmez.
Ağzından kötülük ve yalan akar,Akıllanmaktan, iyilik yapmaktan vazgeçmiş.
Yatağında bile fesat düşünür,Olumsuz yolda direnir, reddetmez kötülüğü.
Ya RAB, sevgin göklere,Sadakatin gökyüzüne erişir.
Doğruluğun ulu dağlara benzer,Adaletin uçsuz bucaksız enginlere.İnsanı da, hayvanı da koruyan sensin, ya RAB.
Çünkü insanların başına gelen hayvanların da başına geliyor. Aynı sonu paylaşıyorlar. Biri nasıl ölüyorsa, öbürü de öyle ölüyor. Hepsi aynı soluğu taşıyor. İnsanın hayvandan üstünlüğü yoktur. Çünkü her şey boş.
Kim biliyor insan ruhunun yukarıya çıktığını, hayvan ruhunun aşağıya, yeraltına indiğini?