Bunun üzerine bir teke keserek Yusufun renkli uzun giysisini kanına buladılar.
Giysiyi babalarına götürerek, «Bunu bulduk» dediler, «Bak, bakalım, oğlunun mu, değil mi?»
Yakup giysiyi tanıdı, «Evet, bu oğlumun giysisi» dedi, «Onu yabanıl bir hayvan yemiş olmalı. Yusufu parçalamış olsa gerek.»
Yakup üzüntüden giysilerini yırttı, beline çul sardı, oğlu için uzun süre yas tuttu.
Bütün oğulları, kızları onu avutmaya çalıştılarsa da o avunmak istemedi. «Oğlumun yanına, ölüler diyarına yas tutarak gideceğim» diyerek oğlu için ağlamaya devam etti.