Книга Tekvin Cтих 8 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Tekvin Eski Ahit

Eski Ahit

Tekvin

Çıkış

Levililer

Sayılar

Tesniye

Yeşu

Hakimler

Rut

1 Samuel

2 Samuel

1 Krallar

2 Krallar

1 Paralipomenon

2 Paralipomenon

Ezra

Nehemya

Esther

Eyüp

Zebur

Atasözleri

Eski Ahit'te Hazreti Süleyman'a yazılan kitap

Süleyman'ın Şarkısı

İşaya

Yeremya

Ağıtlar Kitabı

Hezekiel

Daniel

Hoşea

Yoel

Amos

Obadya

Yunus

Mika

Nahum

Habakkuk

Sefanya

Hagay

Zekeriya

Malaki

Yeni Ahit

Matta

Markos

Luke

Yuhanna

Resullerin işleri

Romalılar

1 Korintoslulara

2 Korintoslulara

Galatlar

Efesliler

Filipililer

Koloseliler

1 Selanikliler

2 Selanikliler

1 Timoteosa

2 Timoteosa

Titusa

Filimona

İbraniler

Yakub

1 Petrus

2 Petrus

1 Yuhanna

2 Yuhanna

3 Yuhanna

Yahuda

Vahiy

← Предыдущая

Tekvin

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

Kenan ülkesinde kıtlık şiddetlenmişti.

Mısırdan getirilen buğday tükenince Yakup, oğullarına, «Yine gidin, bize biraz yiyecek alın» dedi.

Yahuda, «Adam bizi sıkı sıkı uyardı» diye karşılık verdi, «Kardeşiniz sizinle birlikte gelmezse, yüzümü göremezsiniz› dedi.

Kardeşimizi bizimle gönderirsen, gider sana yiyecek alırız.

Göndermezsen gitmeyiz. Çünkü o adam, ‹Kardeşinizi birlikte getirmezseniz, yüzümü göremezsiniz› dedi.»

İsrail, «Niçin adama bir kardeşiniz daha olduğunu söyleyerek bana bu kötülüğü yaptınız?» dedi.

Şöyle yanıtladılar: «Adam, ‹Babanız hâlâ yaşıyor mu? Başka kardeşiniz var mı?› diye sordu. Bizimle ve akrabalarımızla ilgili öyle sorular sordu ki, yanıt vermek zorunda kaldık. Kardeşinizi getirin diyeceğini nereden bilebilirdik?»

Yahuda, babası İsraile, «Çocuğu benimle gönder, gidelim» dedi, «Sen de biz de yavrularımız da ölmez, yaşarız.

Параллельные места

Tekvin 42:2

«Mısırda buğday olduğunu duydum. Gidin, satın alın ki, yaşayalım, yoksa öleceğiz.»

Ona ben kefil oluyorum. Beni sorumlu say. Eğer onu geri getirmez, önüne çıkarmazsam, ömrümce sana karşı suçlu sayılayım.

Çünkü gecikmeseydik, şimdiye dek iki kez gidip gelmiş olurduk.»

Bunun üzerine İsrail, «Öyleyse gidin» dedi, «Yalnız, torbalarınıza bu ülkenin en iyi ürünlerinden biraz pelesenk, biraz bal, kitre, laden, fıstık, badem koyun, Mısırın yöneticisine armağan olarak götürün.

Yanınıza iki kat para alın. Torbalarınızın ağzına konan parayı geri götürün. Belki bir yanlışlık olmuştur.

Kardeşinizi alıp gidin, o adamın yanına dönün.

Her Şeye Gücü Yeten Tanrı, adamın yüreğine size karşı merhamet koysun da, adam öbür kardeşinizle Benyamini size geri versin. Bana gelince, çocuklarımdan yoksun kalacaksam kalayım.»

Böylece kardeşler yanlarına armağanlar, iki kat para ve Benyamini alarak hemen Mısıra gidip Yusufun huzuruna çıktılar.

Yusuf Benyamini yanlarında görünce, kâhyasına, «Bu adamları eve götür» dedi, «Bir hayvan kesip hazırla. Çünkü öğlen benimle birlikte yemek yiyecekler.»

Kâhya Yusufun buyurduğu gibi onları Yusufun evine götürdü.

Ne var ki kardeşleri Yusufun evine götürüldükleri için korktular. «İlk gelişimizde torbalarımıza konan para yüzünden götürülüyoruz galiba!» dediler, «Bize saldırıp egemen olmak, bizi köle edip eşeklerimizi almak istiyor.»

Yusufun kâhyasına yaklaşıp evin kapısında onunla konuştular:

«Aman, efendim!» dediler, «Buraya ilk kez yiyecek satın almaya gelmiştik.

Konakladığımız yerde torbalarımızı açınca, bir de baktık ki, paramız eksiksiz olarak torbalarımızın ağzına konmuş. Onu size geri getirdik.

Ayrıca yeniden yiyecek almak için yanımıza başka para da aldık. Paraları torbalarımıza kimin koyduğunu bilmiyoruz.»

Kâhya, «Merak etmeyin» dedi, «Korkmanıza gerek yok. Parayı Tanrınız, babanızın Tanrısı torbalarınıza koydurmuş. Ben paranızı aldım.» Sonra Şimonu onlara getirdi.

Kâhya onları Yusufun evine götürüp ayaklarını yıkamaları için su getirdi, eşeklerine yem verdi.

Kardeşler öğlene, Yusufun geleceği saate kadar armağanlarını hazırladılar. Çünkü orada yemek yiyeceklerini duymuşlardı.

Yusuf eve gelince, getirdikleri armağanları kendisine sunup önünde yere kapandılar.

Yusuf hatırlarını sorduktan sonra, «Bana sözünü ettiğiniz yaşlı babanız iyi mi?» dedi, «Hâlâ yaşıyor mu?»

Kardeşleri, «Babamız kulun iyi» diye yanıtladılar, «Hâlâ yaşıyor.» Sonra saygıyla eğilip yere kapandılar.

Yusuf göz gezdirirken kendisiyle aynı anneden olan kardeşi Benyamini gördü. «Bana sözünü ettiğiniz küçük kardeşiniz bu mu?» dedi, «Tanrı sana lütfetsin, oğlum.»

Sonra hemen oradan ayrıldı, çünkü kardeşini görünce yüreği sızlamıştı. Ağlayacak bir yer aradı. Odasına girip orada ağladı.

Yüzünü yıkadıktan sonra dışarı çıktı. Kendisini toparlayarak, «Yemeği getirin» dedi.

Yusufa ayrı, kardeşlerine ayrı, Yusufla yemek yiyen Mısırlılara ayrı hizmet edildi. Çünkü Mısırlılar İbranilerle birlikte yemek yemez, bunu iğrenç sayarlardı.

Kardeşleri Yusufun önünde büyükten küçüğe doğru yaş sırasına göre oturdular. Şaşkın şaşkın birbirlerine baktılar.

Yusuf'un masasından onlara yemek dağıtıldı. Benyamin'in payı ötekilerden beş kat fazlaydı. İçtiler, birlikte hoş vakit geçirdiler.

← Предыдущая

Tekvin

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

Выбор основного перевода