Yusuf kardeşlerinden ayrılıp ağlamaya başladı. Sonra dönüp onlarla konuştu. Aralarından Şimonu alarak ötekilerin gözleri önünde bağladı.
O kadar yüksek sesle ağladı ki, Mısırlılar ağlayışını işitti. Bu haber firavunun ev halkına da ulaştı.
Sonra kardeşi Benyaminin boynuna sarılıp ağladı. Benyamin de ağlayarak ona sarıldı.
Yusuf ağlayarak bütün kardeşlerini öptü. Sonra kardeşleri onunla konuşmaya başladı.
Yusuf arabasını hazırlayıp babası İsraili karşılamak üzere Goşene gitti. Babasını görür görmez boynuna sarılıp uzun uzun ağladı.
Kral sarsıldı. Giriş kapısının üstündeki odaya çıkıp ağladı. Giderken, «Ah oğlum Avşalom! Ah oğlum, oğlum Avşalom!» diye inliyordu, «Keşke senin yerine ben ölseydim, oğlum! Ah oğlum Avşalom!»
«Efrayim değerli oğlum değil mi?Hoşnut olduğum çocuk değil mi?Kendisi için ne dersem diyeyim,Onu hiç unutmuyorum.Bu yüzden yüreğim sızlıyor,Çok acıyorum ona» diyor RAB.