Balam, «İşte şimdi geldim» diye yanıtladı, «Ama ne diyebilirim ki? Ancak Tanrının bana buyurduklarını söyleyeceğim.»
«Bir daha onu anmayacak,Onun adına konuşmayacağım» desem,Sözü kemiklerimin içine hapsedilmiş,Yüreğimde yanan bir ateş sanki.Onu içimde tutmaktan yoruldum,Yapamıyorum artık.
Şöyle dedi: «RAB Siyondan kükrüyor,Yeruşalimden gürlüyor.Yas tutuyor çobanların otlakları,Karmel Dağının dorukları kuruyor.»
RAB bir gün Amittay oğlu Yunusa, «Kalk, Ninovaya, o büyük kente git ve halkı uyar» diye seslendi, «Çünkü kötülükleri önüme kadar yükseldi.»
Biz gördüklerimizi ve işittiklerimizi anlatmadan edemeyiz.»