İshak Rebeka'yı annesi Sara'nın yaşamış olduğu çadıra götürüp onunla evlendi. Böylece Rebeka İshak'ın karısı oldu. İshak onu sevdi. Annesinin ölümünden sonra onunla avunç buldu.
Bütün oğulları, kızları onu avutmaya çalıştılarsa da o avunmak istemedi. «Oğlumun yanına, ölüler diyarına yas tutarak gideceğim» diyerek oğlu için ağlamaya devam etti.
Davut görevlilerinin fısıldaştığını görünce, çocuğun öldüğünü anladı. Onlara, «Çocuk öldü mü?» diye sordu. «Evet, öldü» dediler.
Bunun üzerine Davut yerden kalktı. Yıkandı, güzel kokular sürünüp giysilerini değiştirdi. RABbin Tapınağına gidip tapındı. Sonra evine döndü ve yemek istedi. Önüne konan yemeği yedi.
Hizmetkârları, «Neden böyle davranıyorsun?» diye sordular, «Çocuk yaşarken oruç tuttun, ağladın; ama ölünce kalkıp yemek yemeye başladın.»
Davut şöyle yanıtladı: «Çocuk yaşarken oruç tutup ağladım. Çünkü, ‹Kim bilir, RAB bana lütfeder de çocuk yaşar› diye düşünüyordum.
Ama çocuk öldü. Artık neden oruç tutayım? Onu geri getirebilir miyim ki? Ben onun yanına gideceğim, ama o bana geri dönmeyecek.»