Samuel yağ boynuzunu alıp kardeşlerinin önünde çocuğu meshetti. O günden başlayarak RABbin Ruhu Davutun üzerine güçlü bir biçimde indi. Bundan sonra Samuel kalkıp Ramaya döndü.
Bu sıralarda RABbin Ruhu Sauldan ayrılmıştı. RABbin gönderdiği kötü bir ruh ona sıkıntı çektiriyordu.
Hizmetkârlardan biri, «Beytlehemli İşayın oğullarından birini gördüm» dedi, «İyi lir çalar. Üstelik yürekli, güçlü bir savaşçıdır; akıllıca konuşur, yakışıklıdır. RAB de onunladır.»
Davutun büyük başarısını gördükçe Saulun korkusu daha da artıyordu.
Saul, RABbin Davutla birlikte olduğunu ve kızı Mikalın onu sevdiğini apaçık gördü.
Bu yüzden Davuttan daha çok korktu ve yaşamı boyunca ona düşmanlık besledi.
Samuel Saula, «Neden beni çağırtıp rahatsız ettin?» dedi. Saul, «Büyük sıkıntı içindeyim» diye yanıtladı, «Filistliler bana karşı savaşıyor ve Tanrı da beni terk etti. Artık bana ne peygamberler aracılığıyla, ne de düşlerle yanıt veriyor. Bu yüzden, ne yapmam gerektiğini bana bildirmen için seni çağırttım.»