Шул вакытта сез бу дѳньядагы явыз гадәтләргә, һавадагы рухи кѳчләр белән идарә итүчегә, Аллаһыга итагать итмәүче кешеләрдә хәзер гамәл кылучы рухка буйсынып яшәдегез.
Кайчандыр барыбыз да алар кебек тәнебез һәм фикерләребезнең теләкләре буенча табигатебезнең теләкләрен үтәп яшәдек. Без дә, калган башкалар кебек үк, табигый хәлебез буенча Аллаһының каһәрен алырга тиеш идек.
Чѳнки кайчандыр без дә тинтәк, тыңлаусыз, алданган, тѳрле нәфес һәм ләззәтләр коллыгында идек; без тормышыбызны явызлыкта һәм кѳнчелектә үткәрдек; безгә нәфрәтләнделәр, һәм без дә бер-беребезгә нәфрәтләндек.