Оьзлени малына-мюлкюне умут этип, байлыгъыны кёплюгюнден макътанып айланагъанлар!
«Аллагьны беклик деп гьисапламайлы, оьзюню кёп байлыгъына умут да этип, яман ишлеринде беклешип тургъан инсандыр бу».
Балам, эгер де гюнагьлылар сени оьзлеге багъып тартса, вёре, олагъа ий болуп къалма.
Олар булай сёйлер: «Бизин булан юрю, оьлтюрмек учун, айыпсызланы алдын къыркъайыкъ, оланы яшыртгъын къаравуллап токътап турайыкъ;
къабур оьлюлени ютагъанда йимик, ахырат оьлтюрмейли ютагъанда йимик, оланы савлайын ютуп къояйыкъ.
Гьар тюрлю байлыкълагъа ес болайыкъ, уьйлерибизни талагъан малдан толтурайыкъ.
Даим бизин булан бирче чёп ташларсан, бизге тюшген пай сагъа да тюшер!»
Балам, олар булан бир ёл булан юрюме, оланы сокъмагъына тюшмекликден де сакъ бол,
Гишини байлыгъына сутурланагъан гьар-бир адамны ахыры шулай болур: шо байлыкъ ону оьзюн дагъытар.
Дагъы да айтаман: бай гишиге Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмекден эсе, тюеге инени гёзюнден оьтмеге рагьатдыр.
Сонг барысына да: – Къарагъыз, вёре, дамагькарлыкъдан сакъ болугъуз, неге тюгюл инсанны яшаву ону малыны кёплюгюнден асылы болмай, – дей.
Оьзюме де айтайым: «Гьали сени кёп йыллагъа топлангъан хыйлы байлыгъынг бар, энни рагьатлан, аша, ич, кеп чек», – деп токъташа.
Амма Аллагь огъар: «Гьей гьайгев! Бу гече гелип сени жанынг алынажакъ, сен жыйгъан зат кимге къалажакъ?» – дей.
Биз бу дюньягъа оьзюбюз булан бир зат да алып гелмегенбиз, бу дюньядан да оьзюбюз булан бир зат да алып гетмеге болмасбыз.
Бай болмагъа къаст этегенлер сынавгъа ва тузакъгъа тюшер, маънасыз ва зараллы гьаваслыкълагъа берилип къалар. Шо гьаваслыкълар инсанланы языкълыкъгъа ва оьлюмге гелтирер.
Бу дюньядагъы байлагъа бувар: оьктем болмасынлар ва инамлы тюгюл байлыгъына аркъа таямай, леззет алмакъ учун бизин бары да тарыкъ затлар булан аявсуздан таъмин этеген Аллагьгъа аркъа таясынлар.