Инсанлар! Къачан болгъунча мени намусум хорланып турар экен? Къачан болгъунча сиз бош юрюшлени сююп, ялгъанны излеп айланып турар экенсиз?
Муна, къарышны оьлчевюдей гюнлер бердинг Сен магъа, оьмюрюм де бир зат да тюгюл йимик Сени алдынгда. Гертилей де, янгыз бир тынышдыр инсанны яшаву.
Гюнагьлары саялы юзюн ачып такъсырлайгъанда Сен инсанны, гюе ашагъандай болуп къалар ону бары да къыйматлы заты. Гертилей де, янгыз бир тынышдыр инсанны яшаву.
«Ялгъанчылардыр бары да адамлар», – деп айтып къойдум ойлашмайлы мен.
Аркъатаямагъыз гьакимлеге де, бир инсангъа да, неге тюгюл де гьеч къутгъарылыв болмас олардан.
Жаны чыкъгъандокъ, топуракъгъа къайтар ол, тап шо гюн ёкъ болуп къалар бары хыяллары да ону.
Озокъда, болмас! Бары да адамлар ялгъанчы буса да, Аллагь гьар заман да айтгъан сёзлерине амин болур. Сыйлы Язывларда булай язылгъан: Аллагь, эгер де дувангъа чыкъсанг, Сен бары да сёзлерингде тюз болуп чыгъажакъсан ва оьр болуп токътажакъсан.