«Аллагьны беклик деп гьисапламайлы, оьзюню кёп байлыгъына умут да этип, яман ишлеринде беклешип тургъан инсандыр бу».
Балагь гелген гюн байлыкъдан кёмек болмас, гертилик буса оьлюмден къутгъарар.
Байлыгъына аркъа таягъанлар ер болар, гьалал адамлар бюрленип гелеген терекге ошар.
Якъчылары Ону сёзлерине тамаша болалар. Амма Иса олагъа дагъы да булай дей: – Балаларым! Бай адамгъа Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмеге нечакъы да къыйын болар!